روایت معراج به نقل ام سلمه از رسول خدا (ص):

ام سلمه یکى از زنان شایسته و عظیم القدر رسول خدا صلى الله علیه و آله نیز این روایت را از آن حضرت به صورت مختصر این‌گونه نقل کرده‌است.

خزاز قمى مى‌نویسد:

أخبرنا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ الْعَیَّاشِى عَنْ جَدِّهِ عُبَیْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْمَخْزُومِیِّ عَنْ عُمَرَ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ هَاشِمِ بْنِ الْبَرِیدِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی سَعِیدٍ التَّمِیمِیِّ عَنْ أَبِی ثَابِتٍ مَوْلَى أَبِی ذَرٍّ عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله: لَمَّا أُسْرِیَ بِی إِلَى السَّمَاءِ نَظَرْتُ فَإِذَا مَکْتُوبٌ عَلَى الْعَرْشِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ أَیَّدْتُهُ بِعَلِیٍّ وَنَصَرْتُهُ بِعَلِیٍّ وَرَأَیْتُ أَنْوَارَ عَلِیٍّ وَفَاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ وَأَنْوَارَ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَعَلِیِّ بْنِ مُوسَى وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَعَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَرَأَیْتُ نُورَ الْحُجَّةِ یَتَلَأْلَأُ مِنْ بَیْنِهِمْ کَأَنَّهُ کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ فَقُلْتُ: یَا رَبِّ مَنْ هَذَا وَمَنْ هَؤُلَاءِ؟ فَنُودِیتُ یَا مُحَمَّدُ هَذَا نُورُ عَلِیٍّ وَفَاطِمَةَ وَهَذَا نُورُ سِبْطَیْکَ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ وَهَذِهِ أَنْوَارُ الْأَئِمَّةِ بَعْدَکَ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ مُطَهَّرُونَ مَعْصُومُونَ وَهَذَا الْحُجَّةُ الَّذِی یَمْلَأُ الدُّنْیَا قِسْطاً وَعَدْلًا.

ام سلمه مى‌گوید: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: شبى که مرا به آسمان بردند نگاه کردم بر عرش نوشته بود: «لا اله الا اللَّه، محمد رسول اللَّه» (خدایى جز خداى یگانه نیست، و محمد فرستاده اوست؟) به وسیله على او را تأیید و یارى کردم، سپس نورهاى على و فاطمه و حسن و حسین و على بن الحسین و محمد بن على و جعفر بن محمد و موسى بن جعفر و على بن موسى و محمد بن على و على بن محمد و حسن بن على را دیدم، و نور حجت را در میان آنها دیدم که مانند ستاره درخشان، نورانى بود. عرض کردم:

پروردگارا این کیست و آنها کیانند؟ به من ندا شد: اى محمد! این نور على، فاطمه و دو نوه‌ تو حسن و حسین و امامان پس از تو از اولاد حسین علیه السّلام است که همگى پاکیزه و معصومند، و این (آخرین) نور، حجت (من) است که زمین را پر از عدل و داد کند پس از آنکه از بیدادگرى وستم پر شده باشد.

الخزاز القمی الرازی، أبی القاسم علی بن محمد بن علی (متوفای400هـ)، کفایة الأثر فی النص على الأئمة الاثنی عشر، ص 186، تحقیق: السید عبد اللطیف الحسینی الکوه کمری الخوئی، ناشر: انتشارات ـ قم، 140هـ.

سید هاشم بحرانى در کتاب «غایة المرام»، بعد از نقل این روایت از طریق سلیمان شتربان رسول خدا مى‌گوید:

قلت: وروى هذا الحدیث جماعة من الخاصة والعامة، رواه الشیخ الطوسی فی الغیبة وأبو الحسن محمد بن أحمد بن الحسن بن شاذان فی المناقب المائة من طریق العامة ورواه صاحب المقتضب وصاحب الکنز الخفی والحموینی من العامة.

مى‌گویم: این روایت را گروهى از خاصه و عامه روایت کرده اند. شیخ طوسى در کتاب الغیبة وابو الحسن محمد بن احمد بن الحسین بن شاذان در کتاب «المناقب المائة» از طریق عامه و صاحب «المقتضب» و «الکنز الخفی» و حموینى از عامه روایت کرده اند.

البحرانی، السید هاشم البحرانی الموسوی التوبلی (متوفای1107هـ)، غایة المرام وحجة الخصام فی تعیین الإمام من طریق الخاص والعام، ج2، ص257، تحقیق: العلامة السید علی عاشور. طبق برنامه مکتبة اهل البیت.